Παιγνιοθεραπεία

Περιγραφή Θεραπείας

Ο σημαντικός ρόλος του παιχνιδιού

Αρκετές φορές όταν αναφερόμαστε στις δραστηριότητες που μπορεί να κάνει ένα παιδί, χαρακτηρίζουμε το παιχνίδι του ως μια απλή πράξη. Συχνά οι ενήλικες δεν μπορούν να αντιληφθούν πως γίνεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού  του, να είναι τόσο συγκεντρωμένο και απορροφημένο ώστε να αποτελεί μια «σοβαρή και σπουδαία δουλειά». Ας δούμε τους παρακάτω λόγους:

Το παιχνίδι ξεκινάει με το που ερχόμαστε στον κόσμο. Το μωρό στο χώρο που δρα, παίζει με τα δάχτυλά του και κοιτά  με περιέργεια οτιδήποτε σχετίζεται με τις αισθήσεις · πρόσωπο, χέρια και φωνή του σημαντικού ενήλικα.

~   Σταδιακά η παρατήρηση γίνεται πιο έντονη. Πλέον προσπαθεί να αισθανθεί με όλες του τις αισθήσεις πρόσωπα και αντικείμενα, να πάρει πληροφορίες και να καταλάβει τον κόσμο γύρω του.

~  Καθώς μεγαλώνει, η φαντασία αρχίζει να παίζει ενεργό ρόλο. Μέσα από το δραματικό παιχνίδι μιμείται εμπειρίες αλλά ταυτόχρονα μας αποκαλύπτει τις επιθυμίες, τις σκέψεις που το απασχολούν ή το ευχαριστούν, τις συναισθηματικές εμπειρίες και τις φιλοδοξίες του. Μέσα από το δραματικό παιχνίδι έχει τη δυνατότητα να εκφράσει ακόμη και αρνητικά συναισθήματα, χωρίς να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί γι’ αυτό, γιατί είναι μέσα στο παιχνίδι.

~   Το παιχνίδι βοηθάει το παιδί να μάθει να επικοινωνεί με τους άλλους, ικανότητα που μας είναι απαραίτητη  για την περαιτέρω εξέλιξη μας και συμμετοχή μας στο κοινωνικό σύνολο.

~  Μέσα από το παιχνίδι «εκπαιδευόμαστε» για την ενήλικη ζωή μας. Μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε, να συμβιβαζόμαστε και να διαπραγματευόμαστε. Και τι γίνεται όταν υπάρξει πρόβλημα στο παιχνίδι; Το παιδί είναι σε θέση να αναλύει την κατάσταση και να βρίσκει τη λύση.

~  Σε γενικές γραμμές λοιπόν το παιχνίδι συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού και γι’ αυτό το λόγο αποτελεί μια σοβαρή εργασία.
    

Τι είναι η Παιγνιοθεραπεία 

Η Παιγνιοθεραπεία είναι μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση  που βοηθά τα παιδιά να εκφραστούν, να εξερευνήσουν τα συναισθήματά τους και να κατανοήσουν τις καταστάσεις που βιώνουν.

Ο παιγνιοθεραπευτής αποδέχεται το παιδί όπως είναι. Έχει πίστη στην ικανότητα του παιδιού να αντιμετωπίζει την ζωή, έτσι όπως αυτό ξέρει. Στόχος είναι το παιδί να εξερευνήσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, να νιώσει σημαντικό και να μάθει να σέβεται τις προσωπικές του εμπειρίες. Μέσω της θεραπευτικής σχέσης το παιδί αποκτά αυτοεκτίμηση. Ο παιγνιοθεραπευτής φροντίζει να δημιουργήσει περιβάλλον ασφάλειας, κατανόησης, εμπιστοσύνης και πίστης ως προς τις ικανότητες του παιδιού.

Στην Παιγνιοθεραπεία  τα παιδιά δεν καλούνται απαραίτητα να μιλήσουν για το τι  τα απασχολεί, αλλά εκφράζονται με τη «φυσική» τους γλώσσα, αυτή του παιχνιδιού. Έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν το παιχνίδι με βάση το δικό τους χρόνο και ρυθμό, αλλά και τις δικές τους δυνατότητες ώστε να εκφράσουν με συμβολικό τρόπο τις τυχόν ανησυχίες τους, τους φόβους, τα «θέλω», τις επιθυμίες και τις εμπειρίες  τους.

Στο χώρο  του «Μαγικού Χαλιού» της Παιγνιοθεραπείας το παιδί έχει στη διάθεσή του μια ποικιλία από απλά υλικά και παιχνίδια που θα γίνουν το μέσο ώστε να αναγνωρίσει αλλά και να  εκφράσει με δημιουργικό τρόπο τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Η άμμος, ο πηλός, οι γαντόκουκλες, τα ζώα, τα μουσικά όργανα και τα παιχνίδια ρόλων αποτελούν τη γέφυρα που ενώνει τον κόσμο του παιδιού  με την κατανόηση των θεμάτων αυτών από τον θεραπευτή, ώστε να προσπαθήσει να το βοηθήσει.

Σε τι διαφέρει το παιχνίδι μέσα στο χώρο της Παιγνιοθεραπείας 

Το παιχνίδι ενός παιδιού σε κάθε αναπτυξιακή φάση δεν είναι το ίδιο. Το παιχνίδι από μόνο του δεν είναι αρκετό για να επιφέρει αλλαγές, όταν υπάρχουν ενδείξεις πως κάτι προβληματίζει και δυσκολεύει το παιδί. Το παιχνίδι του παιδιού  και ο τρόπος που θα επιλέξει να εκφραστεί είναι  ενδεικτικά του δικού του τρόπου να επικοινωνεί και να ανακαλύπτει τη σχέση του με τους ενήλικες.

Το παιχνίδι που κάνει το παιδί μόνο του αλλά και με τους φίλους του διαφέρει απ΄αυτό που πραγματώνεται  μέσα σε μια παιγνιοθεραπευτική συνάντηση. Εκεί, το παιχνίδι είναι μέσο έκφρασης αλλά έχει κι έχει κάποιο σκοπό. To παιχνίδι μαζί με κάποιο Παιγνιοθεραπευτή, έχει κανόνες, τους οποίους γνωρίζει το παιδί και έχει συμφωνήσει με αυτούς. Το παιδί καθοδηγεί το παιχνίδι, αλλά ταυτόχρονα με τη βοήθεια του θεραπευτή επεξεργάζεται θέματα που το απασχολούν.

Σε ποιους απευθύνεται η παιγνιο-θεραπεία; 

  1. Σε παιδιά που βιώνουν  άγχος, φοβίες, εκρήξεις θυμού, νυχτερινή  ενούρηση
  2. Σε παιδιά που έχουν  βιώσει μια σημαντική απώλεια (θάνατος κοντινού προσώπου, αγαπημένου κατοικίδιου)
  3. Σε παιδιά που έχουν βιώσει μια σημαντική αλλαγή  στη ζωή τους(μετακόμιση, απέκτησαν αδελφάκι, χωρισμός των γονέων)
  4. Σε παιδιά που εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά ή είναι ιδιαίτερα εσωστρεφή.
  5. Σε παιδιά με κάποια συναισθηματική, νοητική ή σωματική δυσκολία
  6. Σε παιδιά που είναι θύματα ή θύτες ενδοσχολικής βίας
  7. Σε παιδιά με  χαμηλή αυτοεκτίμηση .

Φόρμα Επικοινωνίας