Δυσκολίες παιδιών με υπερκινητικότητα -παρορμητικότητα στο σπίτι.
Τα κυριότερα συμπτώματα που παρουσιάζουν τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής, Υπερκινητικότητα/Παρορμητικότητα, στο οικογενειακό περιβάλλον και τα οποία παίρνουν τη μορφή καθημερινών προβλημάτων είναι τα εξής:
- Καβγάδες ανάμεσα στα αδέρφια
Οι περισσότεροι γονείς με παιδιά που έχουν διαγνωστεί ή στα οποία υπάρχει υποψία πως έχουν Δ.Ε.Π-Υ, εκφράζουν σοβαρά παράπονα για καβγάδες ανάμεσα στα αδέρφια. Τα παιδιά που επηρεάζονται περισσότερο από αυτό είναι τα μικρότερα αδέρφια των παιδιών με με Δ.Ε.Π-Υ.
Όταν το μικρότερο αδερφάκι π.χ επιστρέφει από το σχολείο και τρέχει να χαιρετήσει το παιδί με υπερκινητικότητα, εκείνο μπορεί να το χτυπήσει χωρίς καμιά προειδοποίηση. Αυτό που επιθυμεί ουσιαστικά όμως το παιδί είναι να χαϊδέψει το αδελφάκι του. Το χαϊδεύει όμως λιγάκι πιο δυνατά από το φυσιολογικό, το μικρό φωνάζει και η μαμά παρεμβαίνει επικεντρώνοντας την αντίδραση της εναντίον του παιδιού με Δ.Ε.Π-Υ.
Από την άλλη πλευρά, το μικρό αδελφάκι αντιλαμβάνεται ότι δεν απαιτείται ιδιαίτερη προσπάθεια να ερεθίσει το παιδί με Δ.Ε.Π-Υ, αφού οι προκατειλημμένοι γονείς θα θεωρήσουν πως για τη φασαρία ευθύνεται το παιδί με Δ.Ε.Π-Υ. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος με αρνητικά αποτελέσματα στην ομαλή λειτουργία της οικογένειας.
- Δυσκολία στην διεκπαιρέωση των σχολικών εργασιών και του διαβάσματος στο σπίτι.
Οι περισσότεροι γονείς συνηθίζουν να κάνουν πολλές ερωτήσεις «υπό τύπο ανάκρισης» στα παιδιά τους σχετικά με την πρόοδο τους στο σχολείο όταν αυτά επιστρέφουν από αυτό. Σε ένα παιδί με Δ.Ε.Π-Υ, ο γονιός σύντομα θα διαπιστώσει πως οι ερωτήσει αυτές του «προκαλούν πονοκέφαλο» και η δυσφορία του αυξάνεται.
Όσον αφορά το διάβασμα στο σπίτι, είναι γνωστό πως τα περισσότερα παιδιά με υπερκινητικότητα, επιθυμούν να αποδίδουν εξίσου καλά με τα άλλα παιδιά και έχουν υψηλό επίπεδο απαιτήσεων.
Έχουν αρκετές γνώσεις, όμως εκείνο που κυριολεκτικά τα δυσκολεύει είναι να αρχίσουν μια εργασία, να παραμείνουν σε αυτήν και να καταφέρουν να την ολοκληρώσουν σε εύλογο χρονικό διάστημα. Όταν το παιδί είναι πιεσμένο και υποχρεώνεται να λύσει π.χ μια τελευταία άσκηση, ενδέχεται να «μπλοκάρει» εντελώς και να μην είναι σε θέση να κάνει τίποτα πια, ούτε την απλή πρόσθεση 1+1.
- Κρίσεις
Όταν τα παιδιά με υπερκινητικότητα, βρίσκονται σε δύσκολες φάσεις, σε περίοδο κρίσης, και τους γίνονται από τους γονείς τους κάποιες απρόσμενες συστάσεις, τότε αυτά ξαφνιάζονται και είναι δυνατόν, ειδικά όταν είναι υπερκινητικά, να αντιδράσουν με σφοδρότητα και να βγουν εκτός ελέγχου. Ενίοτε μπορούν να αρχίσουν να πετούν ή και να σπάζουν αντικείμενα. Τις περισσότερες φορές, βέβαια υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό.
- Δυσκολία στις συνδιαλλαγές με συγγενείς και γείτονες.
Ένα υπερκινητικό παιδί πάντα γίνεται αντικείμενο προσοχής των άλλων, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Οι γονείς επηρεάζονται από τη σκέψη «τι θα πει ο κόσμος», και αντιδρούν πολλές φορές σπασμωδικά και με παρορμητικούς χειρισμούς με αποτέλεσμα να επιδεινώνουν την κατάσταση. Το παιδί νιώθει την ανασφάλεια των γονιών και από τους εκνευρισμούς και τις πολλές ευθύνες που του προσάπτουν συχνά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πράγματι είναι «άχρηστο».
- Έλλειψη οργάνωσης και αδυναμία τακτοποίησης του δωματίου.
Το παιδί ή ο έφηβος με υπερκινητικότητα (φαινόμενο συχνό και στους ενήλικες) χαρακτηρίζεται επίσης από την έλλειψη οργάνωσης και το χάος που επικρατεί στο δωμάτιο του, το γραφείο του είναι κατάμεστο από χαρτιά και δίνει την εικόνα ενός βουνού. Το ίδιο το άτομο όμως δε δείχνει να ενοχλείται και πολύ. Μπορεί άνετα να τριγυρίζει στο χαοτικό δωμάτιο του, με αποτέλεσμα όταν έρχεται η στιγμή να παραμερίσει κάτι ή να τακτοποιήσει, να μην ξέρει από που πρέπει να αρχίσει.
- Κινητική ανησυχία.
Τα παιδιά με υπερκινητικότητα, παρουσιάζουν φυσικά μια ανησυχία η οποία μπορεί να είναι ενοχλητική. Οπωσδήποτε αυτό δεν σημαίνει ότι ένα υπερκινητικό παιδί κουνάει όλη την ώρα και με γρήγορες κινήσεις χέρια και πόδια. Ασφαλώς είναι ανήσυχο και έχει την τάση να αγγίζει διαρκώς διάφορα αντικείμενα, όμως αυτό δε σημαίνει ότι διαρκώς κινείται σαν σβούρα.
Εκτός από αυτό, ένα υπερκινητικό παιδί, όταν κάθεται, πολύ συχνά αλλάζει στάση ή σηκώνεται από το κάθισμα του ξαφνικά. Οι γονείς παιδιών με Δ.Ε.Π-Υ έχουν παρατηρήσει πως το παιδί έχει τη δυνατότητα να παραμένει πιο ήρεμο σε καταστάσεις όπου το περιβάλλον του είναι αρκετά ήρεμο. Παιχνίδια που προκαλούν μεγάλη διέγερση, καθώς και οι διαρκείς συζητήσεις μαζί του, ενισχύουν όλο και πιο πολύ την κινητικότητα του.
Τέλος το παιδί με Δ.Ε.Π-Υ γίνεται πολύ ζωηρό όταν βαριέται, όταν δεν καταφέρνει κάτι ή όταν το πιέζει ο χρόνος. Το ίδιο συμβαίνει και όταν χαίρεται πολύ ή όταν είναι στεναχωρημένο.
- Μεγάλη ενεργητικότητα και δυσκολία διοχέτευσης του υψηλού επιπέδου διέγερσης που τα διακατέχει και τελικού εφησυχασμού τους.
Όσες περισσότερες τρέλες κάνουν, τόσο περισσότερο έχουν τη τάση να «στροβιλίζονται» σε ένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο διέγερσης και όταν σταματούν να σταματούν απότομα. Δεν μπορούν από μόνα τους να βάλουν «φρένο» στον εαυτό τους και περνούν παρορμητικά από τη μια κίνηση στην επόμενη. Έτσι κουνιούνται με ρυθμικές κινήσεις, χοροπηδούν και τρέχουν εμφανώς ορμώμενα από την ιδιαίτερη αντίληψη των κινήσεων τους.
Κάποια άλλα κρατούν διαρκώς κάτι στα χέρια τους ή μασουλούν το γιακά του πουλόβερ, τις κορδέλες, τα στυλό κ.λπ.. Ορισμένα πάλι το μόνο που κάνουν είναι να δαγκώνουν.
Επιπλέον πηγές: https://www.healthline.com/health/hyperactivity
https://www.webmd.com/add-adhd/childhood-adhd/adhd-hyperactive-impulsive-type
Διαβάστε επίσης: https://paidikoxamogelo.gr/project/athina-test/
