«Πως κόλλησες έτσι παιδί μου; Χάθηκες από όλους μας…»
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν χαρακτηριστικά που τα κάνουν ιδιαίτερα ελκυστικά στα παιδιά και τους εφήβους. Η ρεαλιστική απεικόνιση με τα εξελιγμένα γραφικά τους, τα ζωντανά χρώματα και η κίνηση, εκλύουν βιολογικές αντιδράσεις και δημιουργούν συχνά έντονα συναισθήματα στα παιδιά, με λίγα λόγια προκαλούν εκτόνωση.
Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής έχει πολλά θετικά και αρνητικά επακόλουθα. Το κλειδί στη χρήση του είναι η ισορροπία.
Πότε πρέπει να ανησυχήσουμε;
- Όταν η ενασχόληση με τον υπολογιστή υποκαθιστά τις σχέσεις του παιδιού με την οικογένεια και τους συνομιλήκους του.
- Όταν το παιδί ζητά να περνά όλο και περισσότερες ώρες παίζοντας και η αποχή από αυτό προκαλεί δυσφορία ή κατάθλιψη.
- Όταν ο χρόνος που περνά ένα παιδί στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, αρχίζει να προκαλεί δυσλειτουργία στην οικογενειακή, σχολική και κοινωνική του ζωή.
- Όταν μειώνεται η σχολική του επίδοση.
- Όταν παραμελεί το φαγητό και την προσωπική του υγιεινή.
- Όταν έχει συχνά πονοκεφάλους και νυστάζει στο σχολείο.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι ενδείξεις ότι το παιδί έχει παγιδευτεί σε ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης.
Οι γονείς συχνά στην προσπάθεια τους να προφυλάξουν τα παιδιά τους από την υπερβολική χρήση του υπολογιστή καταφεύγουν σε αναποτελεσματικές μεθόδους χειρισμού, π.χ απειλούν το παιδί ότι θα του θα του πάρουν τον υπολογιστή, βγάζουν τον υπολογιστή από το σπίτι απροειδοποίητα, του προκαλούν βλάβη ώστε να μην λειτουργεί, τσακώνονται με το παιδί τους καθώς προσπαθούν να διαπραγματευτούν μαζί του ποιες μπορείς να το έχει.
Αυτοί οι χειρισμοί από την πλευρά των γονέων συνήθως ενισχύουν την ενασχόληση του παιδιού με τον υπολογιστή, δυσκολεύουν την μεταξύ τους επικοινωνία, το παιδί αποστασιοποιείται ακόμα περισσότερο από τους γονείς, καθώς αισθάνεται ότι δεν το καταλαβαίνουν.
Το θέμα λοιπόν πρέπει να αντιμετωπιστεί από την πλευρά των γονέων σφαιρικά. Πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι ενδεχομένως η πολύωρη ενασχόληση του παιδιού με τον υπολογιστή μπορεί να υποδηλώνει ότι κάτι συμβαίνει με τη διάθεση του: η τάση για απόσυρση, η αποφυγή της διαπροσωπικής επαφής, η συνεπακόλουθη αποφυγή των συγκρούσεων, η αναζήτηση νοήματος μέσω της επαφής με την τεχνητή πραγματικότητα του υπολογιστή, ενδέχεται να συνδέονται με άγχος ή κατάθλιψη που υποβόσκουν και τα οποία ενισχύονται μέσα από την πολύωρη χρήση του υπολογιστή.
Επίσης ας έχουμε κατά νου ότι οι συναισθηματικές δυσκολίες συνοδεύονται από δυσκολία στην ανάληψη ευθυνών αλλά και πρωτοβουλιών και εμποδίζουν ένα παιδί να οργανώσει τη ζωή του με βάση τους στόχους του για το μέλλον.
Αυτά φαίνεται να είναι τα προβλήματα από την υπέρμετρη χρήση των υπολογιστών. Άραγε τα προκαλούν οι υπολογιστές ή τα ‘’κρύβουν’’ πολύ πετυχημένα; Είναι τα παιδιά ‘’αφηρημένα’’, ‘’φαντασιόπληκτα’’, ή είναι θλιμμένα, μόνα και κρύβονται;
(Το άρθρο συνεχίζεται «Διαχείρηση της υπερβολικής χρήσης του ηλεκτρονικού υπολογιστή»
Βιβλιογραφία
ΤΣΙΑΝΤΗΣ. Ι. (2007). Πως να μιλήσετε σε ένα παιδί για. Αθήνα. Ε.Ψ.Υ.Π.Ε – ΚΟΑΝ
